به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، «جف جاکوبی» روزنامه نگار افراطی صهیونیست در مقاله ای در روزنامه «دیاریو د امریکا» با اشاره به توافق میان رژیم صهیونیستی با حزب الله لبنان برای مبادله اسرا، پس از جنگ ۳۳ روزه در سال ۲۰۰۶ میلادی نوشت:
اکنون در آستانه سالگرد دومین سال جنگ حزب الله و اسرائیل هستیم. این جنگ 33 روز بطول انجامید و اسرائیل طی این مدت نتوانست به هیچ یک از اهداف خود دست یابد. اسرائیل نتوانست حزب الله را نابود کند، موج موشک ها را که به شهرهای شمال آسیب می زدند، متوقف کند و سربازهای ربوده شده را نجات دهد. 12 جولای 2006، یک سازمان مورد حمایت ایران و سوریه (حماس)، در حال گشت زنی در امتداد مرز لبنان و اسرائیل بود که طی این گشت زنی، 3 اسرائیلی را کشت و 2 نفر دیگر را ربود.
اما ادامه یافتن این جنگ 33 روزه، یعنی جنگی که بدون شک حزب الله از 6 سال قبل برای آن اماده شده، سنگرها و پناهگاه های خود را تقویت کرده و هزاران موشک کاتیوشا را در امتداد مرز انباشته بود، برای اسرائیل یک فاجعه بود. تا پیش از این نبرد، هرگز توان بازدارندگی و شهرت آسیب ناپذیری نظامی اسرائیل متحمل چنین ضربه ای نشده بود و برای اولین بار در تاریخ، اسرائیل با یک نیروی نظامی عرب رو در رو شده بود که نتوانست آن را شکست دهد.
زمانی که جنگ با پذیرش قطعنامه 1701 شورای امنیت سازمان ملل متحد به پایان رسید، حزب الله اگرچه زخمی شده بود، اما هنوز سرپا بود. اکنون که دو سال از آن زمان می گذرد، اسرائیل هنوز در حال پرداخت تاوان شکست خود است. هفته گذشته دولت نخست وزیر اسرائیل، ایهود اولمرت در توافقی تحقیرآمیز، آزادسازی 5 اسیر حزب الله و فلسطین، بعلاوه تعداد نامشخص از زندانیان را در ازای اجساد 2 سرباز اسرائیلی ربوده شده پذیرفت. از جمله کسانی که در مبادله اسرا آزاد خواهند شد، سمیر قنطار است که همواره توسط دشمنان اسرائیل به عنوان یک قهرمان مورد تحسین قرار گرفته است.
تشکیلات خودگردان فلسطین وی را "جنگجوی شجاع" می خواند و بیروت پر از تصاویر او شده است. این اولین بار نیست که اسرائیل در ازای آزادسازی گروگان های اسرائیلی یا اجساد مذاکره می کند. اسرائیل با این کار، تقریباً همیشه ربوده شدن بیشتر شهروندان یا سربازان خود را در آینده تضمین می کند و قتل بی گناهان بیشتری را در آینده اطمینان می دهد. با هر یک از چنین توافق هایی، اسرائیل اندک شهرت افسانه ای خود را که برایش باقی مانده است، از دست می دهد.
اسرائیل در سال 1976 گروهی از کوماندوهای خود را برای نجات گروگان های یهودی که در فرودگاه اوگاندا ربوده شده بودند، اعزام کرد که موجب برانگیختن ترس در دشمنان خود شد، دشمنانی که امروز به آن می خندند. نصرالله رهبر حزب الله، گفته است که برغم توان هسته ای و قدرت نظامی، اسرائیل ضعیف تر از یک تار عنکبوت است. توافق هفته گذشته مبنی بر آزاد شدن 5 اسیر در ازای اجساد سربازان اسرائیلی تنها می تواند این باور را تقویت کند.
ماه ها پس از پایان جنگ حزب الله و اسرائیل، مشخص شده است که اهداف قطعنامه نیز برآورده نشده اند. توماس فریدمن پس از پایان جنگ در نیویورک تایمز نوشت توان حزب الله، سوریه و ایران کاهش یافته است و حتی به یک هدف راهبردی نیز دست نیافته اند. بر اساس قطعنامه 1701 تصور می شد که نیروهای جدید صلح بان سازمان ملل متحد در جنوب لبنان گشت زنی کنند و از مسلح شدن دوباره حزب الله یا تهدید اسرائیل جلوگیری نمایند که به گفته فریدمن این خود یک ضرر راهبردی عظیم برای حزب الله بود. اما این نیروها از هیچ چیز جلوگیری نکرده اند و قطعنامه 1701 کم و بیش تنها یک کاغذ است. گذشته از جلوگیری نکردن از جریان ارسال تسلیحات جدید برای حزب الله، صلح بانان سازمان ملل، در حالی که ایران بازوی لبنانی خود را بار دیگر تجهیز بزرگی می کرد، این اقدامات را نادیده گرفتند.
حزب الله امروز بسیار بهتر و بیشتر از آنچه که در جولای 2006 بود، مسلح شده است و حدود 40 هزار موشک را در مرز مستقر کرده است که توان رسیدن به 97 درصد از مراکز مسکونی اسرائیلی را دارد. منابع امنیتی- نظامی اسرائیل گزارش می دهند حدود 2500 نیروی نظامی حزب الله در جنوب لبنان به سر می برند که یک سری پناهگاه های زیر زمینی مجهز به سکوی پرتاب موشک و خمپاره احداث کرده اند که می توانند از راه دور شلیک شوند. آنچه که هشداردهنده تر از دیگر موارد است، کنترل مؤثر دولت لبنان توسط حزب الله است که با استفاده از گشت های خشن خود در ماه می در بیروت همه را وادار به تسلیم کرد. حزب الله خواستار حق انتصاب 11 وزیر کابینه به همراه قدرت وتوی هر تصمیم دولت است. این بدان معنی است که حزب الله دیگر یک سازمان نظامی مورد حمایت دولت نیست بلکه اکنون چیزی بسیار خطرناک تر است: یک سازمان تروریستی با یک دولت خاص خود.
